Bij de opslagbedrijf van zware magazijnen moeten stapelvouwrekken een grote hoeveelheid goederen vervoeren, en het ontwerp van hun belastingdragende structuur is cruciaal. De primaire basis voor het ontwerp van de belastingdragende structuur is het gewicht en het type goederen. Het gewicht van verschillende goederen varieert sterk, van kleine goederen die tientallen kilogrammen wegen tot grote industriële apparatuur die meerdere ton wegen, die kunnen worden opgeslagen op stapel vouwrekken. Tegelijkertijd heeft het type goederen ook invloed op het belastingdragende ontwerp. Breekbare goederen vereisen bijvoorbeeld een hogere stabiliteit van de belastingdragende structuur, en onregelmatig gevormde goederen kunnen een speciale lay-out voor belasting nodig zijn om een stabiele plaatsing te garanderen.
Ten tweede is het principe van mechanica de kernbasis voor het ontwerp van belastingdragende structuren. Door de principes van statica en dynamiek in mechanica toe te passen, worden de stress, het spanning en het moment van elk onderdeel van het stapelvouwrek wanneer het dragen van goederen wordt berekend. Als u de trussstructuur als een voorbeeld neemt, gebruikt het het stabiliteitsprincipe van de driehoek en verdeelt het gewicht van de goederen naar elk ondersteuningspunt door de staven rationeel te regelen, de kracht op een enkele component te verminderen en dus de algehele belastingcapaciteit te verbeteren. Bij het ontwerpen is het ook noodzakelijk om de krachtomstandigheden onder verschillende werkomstandigheden te overwegen, zoals de statische kracht tijdens normale opslag en de dynamische kracht tijdens de opslag en het ophalen van goederen, om ervoor te zorgen dat de structuur veilig en stabiel is onder verschillende omstandigheden.
De mechanische eigenschappen van materialen vormen ook een belangrijke basis voor het ontwerp van belastingdragende structuren. Staal wordt vaak gebruikt bij de productie van stapel- en vouwrekken vanwege de hoge sterkte, goede taaiheid en machinaliteit. Verschillende soorten staal, zoals Q235, Q345, enz., Hebben verschillende mechanische eigenschappen zoals opbrengststerkte en treksterkte. Ontwerpers moeten passend staal selecteren volgens de werkelijke vereisten voor belastingdragen. Tegelijkertijd kan de vermoeidheidssterkte van het materiaal niet worden genegeerd. Voor stapel- en vouwrekken die lang vaak worden gebruikt, is het noodzakelijk om de vermoeidheidsschade van het materiaal onder herhaalde stress te overwegen om de langdurige betrouwbaarheid van de structuur te waarborgen.
Bovendien bieden industrienormen en specificaties richtlijnen voor het ontwerpen van belastingdragende structuren. De normen van de opslagplek van mijn land hebben bijvoorbeeld duidelijke bepalingen over de belastingdragende capaciteit en veiligheidsfactor van planken. Ontwerpers moeten deze normen strikt volgen om ervoor te zorgen dat het ontwerp van stapel- en vouwrekken voldoet aan de veiligheidseisen. Tegelijkertijd zijn er ook internationale normen zoals FEM -normen (European Mechanical Handling Association). Bij het ontwerpen van internationale projecten of hoogwaardige producten moeten ook naar deze normen worden verwezen, zodat de producten van hogere kwaliteit en veiligheid kunnen bereiken.
2. Wat zijn de vereisten voor het lassen voor zware opslag van magazijnopslag met vouwrekken?
Het lasproces van opslag van zware magazijnopslag met vouwrekken is direct gerelateerd aan de structurele sterkte en stabiliteit, dus het heeft strikte vereisten. De eerste is de selectie van lasmaterialen. Het lasmateriaal moet overeenkomen met het moedermateriaal. Wanneer het moedermateriaal bijvoorbeeld Q345 staal is, moeten lasstangen met mechanische eigenschappen die ermee zijn geselecteerd, zoals lasstangen van de E50 -serie. De kwaliteit van de lasstang moet voldoen aan de nationale normen en goede procesprestaties hebben, waaronder boogstabiliteit, slakverwijdering, enz., Om de soepele voortgang van het lasproces te waarborgen en lassen van hoge kwaliteit te verkrijgen.
De voorbereidingsvereisten vóór het lassen zijn ook zeer kritisch. De lasonderdelen moeten worden gereinigd om onzuiverheden zoals olie, roest en vocht op het oppervlak te verwijderen om te voorkomen dat deze onzuiverheden tijdens het lasproces defecten zoals poriën en slakinsluitingen veroorzaken. Tegelijkertijd moet de las nauwkeurig worden geassembleerd om ervoor te zorgen dat de kloof, een verkeerde uitlijning en andere dimensies van het lasgewricht voldoen aan de ontwerpvereisten, anders zal dit de fusie en sterkte van de las beïnvloeden. Bovendien is voor wat dikke plaatlassen ook voorverwarmingsbehandeling nodig om de lasstress te verminderen en scheuren te voorkomen.
De controle van procesparameters tijdens het lassen is de kernvereiste van lastechnologie. Parameters zoals lasstroom, spanning en lassnelheid hebben direct invloed op de kwaliteit van de las. Als de lasstroom te groot is, zal dit defecten veroorzaken, zoals lasonderbreking en doorbranden; Als de stroom te klein is, zullen problemen zoals onvolledige penetratie en gebrek aan fusie optreden. De juiste lasspanning kan ervoor zorgen dat de stabiele verbranding van de boog de lasstroom overeenkomt en een goede las vormen. De lassnelheid moet gematigd zijn. Als het te snel is, wordt de las niet diep genoeg gesmolten, en als deze te langzaam is, zal de las te hoog zijn, wat het uiterlijk en de structurele sterkte beïnvloedt. Tijdens het lasproces is het ook noodzakelijk om de hoek van de elektrode te regelen en de manier om de elektrode te verplaatsen om de uniformiteit en dichtheid van de las te waarborgen.
De kwaliteitsinspectie -eisen na lassen zijn een belangrijk onderdeel van ervoor te zorgen dat het lasproces gekwalificeerd is. Uiterlijk inspectie is de meest elementaire inspectiemethode. Door visuele inspectie of met behulp van hulpmiddelen zoals vergrootglazen, controleer je of er defecten zijn zoals poriën, scheuren, ondersnijdingen, enz. Op het oppervlak van de las en of de buitenste afmetingen van de las aan de vereisten voldoen. Niet-destructieve testen worden gebruikt om defecten in de las te detecteren. Veelgebruikte methoden omvatten ultrasone tests en röntgentests, die defecten zoals slak-insluitsels en onvolledige penetratie in de las nauwkeurig kunnen detecteren om ervoor te zorgen dat de laskwaliteit voldoet aan de ontwerpvereisten. Voor ongekwalificeerde lassen moeten ze op tijd worden gerepareerd. Het reparatieproces moet ook voldoen aan de relevante vereisten, en het aantal reparaties aan hetzelfde deel zou niet te veel moeten zijn om te voorkomen dat de structurele prestaties worden beïnvloed.
3. Wat zijn de methoden voor duurzaamheidstests voor zware opslag van magazijnopslag met vouwrekken?
Duurzaamheidstesten van opslagstapelen en vouwrekken voor zware magazijn is een belangrijk middel om hun levensduur en betrouwbaarheid te evalueren. Er zijn voornamelijk de volgende methoden. De eerste is een statische laadtest. Breng gelijkmatig het ontworpen belastingdragende gewicht van goederen of gesimuleerde zware objecten op de stapel- en vouwrekken aan, houd ze gedurende een bepaalde periode en observeer de vervorming van de structuur. Door de verplaatsing, stam en andere parameters van elke component te meten, wordt bepaald of de structuur is vervormd binnen het toegestane ontwerp van het ontwerp. Als de vervorming te groot is, betekent dit dat de stijfheid of sterkte van de structuur onvoldoende is, wat de duurzaamheid ervan kan beïnvloeden. Bij het testen van de plankbundels bijvoorbeeld, als de afbuiging van de stralen onder statische belasting de gespecificeerde waarde overschrijdt, is het noodzakelijk om de structuur of het materiaal van de stralen te verbeteren om hun duurzaamheid te verbeteren.
Vermoeidheidstesten is een belangrijke methode om de duurzaamheid van stapel- en vouwrekken te evalueren onder herhaalde stressomstandigheden op lange termijn. Door de dynamische belastingen tijdens de opslag en het ophalen van goederen te simuleren, wordt een periodieke kracht toegepast op het stapel- en vouwrek. De grootte, frequentie en golfvorm van deze kracht zijn vergelijkbaar met de werkelijke werkomstandigheden. Controleer na een bepaald aantal cycli of de structuur vermoeidheidsscheuren en andere schade heeft. Vermoeidheidstesten kunnen potentiële problemen ontdekken die niet eenvoudig te detecteren zijn bij normaal gebruik van de structuur en een basis bieden voor het verbeteren van het ontwerp- en productieproces. Bij het testen van de scharnierende delen van het stapel- en vouwrek kan vermoeidheidstesten bijvoorbeeld de levensleven van het onderdeel van het onderdeel van langdurig gebruik bepalen, zodat overeenkomstige versterkingsmaatregelen kunnen worden genomen.
Het testen van het milieuaanpassingsvermogen is ook een belangrijk onderdeel van het testen van duurzaamheid. Plaats het stapel vouwrek in verschillende omgevingscondities, zoals hoge temperatuur, lage temperatuur, hoge vochtigheid, corrosief gas, enz., En observeer de prestatieveranderingen. In een omgeving met hoge temperatuur kunnen de mechanische eigenschappen van het materiaal afnemen; In een hoge luchtvochtigheid en corrosieve gasomgeving zijn metalen materialen vatbaar voor corrosie, die de structurele sterkte beïnvloeden. Door het testen van het milieuaanpassingsvermogen kan de duurzaamheid van het stapelvouwrek in verschillende omgevingen worden geëvalueerd, waardoor een referentie wordt geboden voor het selecteren van geschikte beschermende maatregelen en gebruiksomgeving. Voor het stapelen van vouwrekken die worden gebruikt in vochtige omgevingen, na het testen van het milieuaanpassingsvermogen, kan bijvoorbeeld worden bepaald wat voor soort anti-corrosiecoating of beschermende structuur te gebruiken om de levensduur van de services te verlengen.
Bovendien is er ook een destructieve test. Hoewel deze test onomkeerbare schade aan het stapelvouwframe zal veroorzaken, kan het het meest intuïtief de ultieme lagercapaciteit en de schade vorm van de structuur begrijpen. Verhoog geleidelijk de belasting op het stapelvouwframe totdat de structuur is vernietigd, registreert de belastingsgrootte en vernietigingsproces op het moment van vernietiging en analyseer de zwakke schakels van de structuur. Deze testmethode wordt vaak gebruikt in de onderzoeksfase van onderzoek en ontwikkeling en kwaliteit van nieuwe producten. De gegevens verkregen door destructieve testen kunnen worden gebruikt om het ontwerp te optimaliseren en de duurzaamheid en veiligheid van het product te verbeteren.
